مجله صنعتی

بحث بر سر وخامت کیفیت هوای هند دو سال پیش پس از گزارش سازمان جهانی بهداشت که در آن دهلی را به عنوان آلوده ترین شهر جهان معرفی کرد، آغاز شد. این امر منجر به صحبت هایی در بین مردم در مورد عواقب قرار گرفتن در معرض غلظت های بالای آلاینده ها شد.

اما جنبه‌ی منفی مساله این است که این اتفاق نگرانی و بی‌اعتمادی فراوانی در پی داشته است و بیم آن می‌رود که به دلیل سردرگمی و ناامیدی برای یافتن راه‌حلی سریع، چشم‌انداز وسیع‌تر و راه‌حل‌های طولانی‌مدت را از دست بدهیم. منابع زیادی برای انتشار ذرات معلق (PM) در دهلی و منطقه پایتخت ملی (NCR) وجود دارد.

مطالعات تقسیم بندی منابع انتشار آلایندگی که برای منطقه انجام شد، وسایل نقلیه، سوزاندن گیاهان زنده و مرده و ذرات ثانویه را به عنوان عواملی که سهم عمده‌ای در غلظت PM2.5 محیط دارند (ذراتی با اندازه کمتر از 2.5 میکرومتر، که می‌توانند به اعماق ریه‌ها برسند) شناسایی کرد. وسایل نقلیه مطمئناً عامل مهمی در معضل آلودگی هستند و نیاز به کنترل دارند.

چندین مطالعه تأثیر طرح زوج و فرد را بر غلظت آلاینده ارزیابی کردند و به کاهش محدود 5 تا 13 درصد در غلظت آلاینده ها رسیدند. عمدتاً این امر به این دلیل است که سهم آلودگی ناشی از خودروهای شخصی نسبت به غلظت‌های رایج ذرات معلق کم است (کمتر از 5%) و حتی پس از محاسبه کاهش‌ بیشتر میزان آلایندگی به دلیل محدود شدن تردد وسایل حمل و نقل و کاهش انتشار گرد و غبار جاده‌ای، تأثیر آن می‌تواند محدود شود.

در حالی که در زمستان ها، زمانی که آلودگی زیاد است، این درصد کاهش آلودگی به معنی تغییر قابل توجهی در غلظت PM2.5 است، در تابستان ها که سطح آلودگی نسبتاً پایین است، کاهش آلودگی مطلق کمتر خواهد بود. این به وضوح نیاز به نگاه کردن به منابع دیگر مانند کامیون ها، اتوبوس های بین ایالتی، موتور ها، صنایع، نیروگاه ها، مجموعه های دیزل ژنراتور، سوزاندن بقایای کشاورزی در NCR را نشان می دهد.

نمی توان انتظار داشت که مسئله آلودگی هوا در دهلی با نگاهی جداگانه به شهر و انجام اقدامات اصلاحی فقط در محدوده آن حل شود. مطالعات مدلسازی در موسسه انرژی و منابع (TERI) نشان داده است که کل دشت هندو گنگتی به شدت توسط ذرات، آلوده شده است و NCR یکی از مناطق قابل توجه است. بیش از 13 میلیون وسیله نقلیه در NCR وجود دارد که بیش از 8 میلیون در خود دهلی موجود هستند.

در حالی که خودروها در سال 2010 به هنجارهای آلایندگی پیشرفته BS-IV روی آورده اند، اکثر خودروهای سنگین به دلیل الزاماتشان برای خروج از NCR جایی که سوخت با کیفیت BS-IV در دسترس نیست، در BS-III باقی مانده اند. اکنون مایه دلگرمی است که ببینیم دولت تصمیم گرفته است تا سال 2020 به سمت پیشرفته ترین استانداردهای خودرو (هنجارهای BS-VI) بر اساس استانداردهای هندوستان حرکت کند. گزینه های مقاوم سازی و نوسازی ناوگان باید با معرفی سوخت با میزان گوگرد پایین در هند تا سال 2019 مورد بررسی قرار گیرند تا آلودگی ناشی از وسایل نقلیه قدیمی تر و در حال استفاده کاهش یابد. سیستم حمل و نقل عمومی باید به طور قابل توجهی تقویت شود.

در یک وضعیت هشداردهنده هوای بد مانند دهلی، حمل و نقل عمومی به طور ایده آل باید بر پایه موتورهای الکتریکی باشد تا موتورهای مبتنی بر سوخت فسیلی. بخش های دیگری نیز وجود دارند که نیاز به اقدام همزمان دارند. در حالی که در مورد موتورهای دیزلی در وسایل نقلیه بسیار صحبت می شود، ژنراتورهای دیزلی که از فناوری های مشابه استفاده می کنند به طور کلی نادیده گرفته می شوند. ژنراتورهای دیزلی برای ساعات زیادی از روز در شهرهای مجاور دهلی استفاده می شوند، جایی که منبع تغذیه مشکل اصلی است.

زمان آن فرا رسیده است که برای مورد تامین برق 24 ساعته در منطقه چاره ای بیندیشیم تا استفاده از ژنراتورهای دیزلی مانند دیزل ژنراتور فورد استریم که منبع قابل توجهی برای انتشار PM و NOx هستند را کاهش دهیم. به طور کلی مشاهده می شود که محل های دفن زباله در تابستان آتش گرفته و زباله های جمع آوری نشده زیادی برای کاهش حجم سوزانده می شود. 

ممنوعیت سوزاندن آشغال در فضای باز باید با استفاده از فناوری موبایل اجرا شود تا از طریق آن تصاویر و مختصات تخلفات برای مراجع ذیربط ارسال شود تا اقدامات لازم را انجام دهند. آلودگی هوا یک موضوع پیچیده و چند بخشی است. از این رو، این موضوع نیاز به توجه مداوم دارد و مستلزم برنامه‌های پنج ساله منظم مدیریت کیفیت هوا با تمرکز بر بخش‌های مختلف در NCR است.